KAYIP GÜNLÜK

İkisi de birbirinden habersiz aynı düşüncelerde koşudaydılar ve kimse onları anlayamıyor ve kimse onları dinlemiyordu. ya da onlar öyle sanıyordu. birbirleriyle karşılaşmış olsalar tek kelimeleri bile yoktu. aslında çok şey vardı konuşulacak ama kalpleri önce davranıyordu onları susturmaya. Belki bu yüzdendi bu hırçınlıkları... Gerçi kim kimde ne kadar vardı ki herkes birbirlerini suçluyordu lakin ortada suçlu da yoktu sadece yaralı iki çocuk vardı. iyileşmemiş iki masum çocuk...
biri seven diğeri sevilen taraftı. Biri onu arayan diğeri ise hep kaçan taraftı. Biri her şeye rağmen güvenmek isteyen diğeri ise güvensizlikten yakınan taraftı. Biri bekleyen diğeri beklenen taraftı. hayat onları hiç ummadıkları bir zamanda rastlaştırmıştı. Hem de kaybolan günlük sayesinde. Biri belki rastlaştığı için mutlu diğeri sadece hayatından geçip gidecek biri diye düşünen taraftı. Hatta o kadar hayal kırıklıkları yaşadıkları için artık bazı şeylerin gerçek olma ihtimalini yitirdiğini düşünüyorlardı. Ta ki hayat onları birbirinden habersiz gittikleri küçük antikacı dükkanında karşı karşıya getirene kadar...