sumeru'daki insanlar hayal kurmazlardı, rüya görmezlerdi ve duygulara çok az yer verirlerdi. onlar araştırmak, olabildiğince çok şey öğrenmek ve her zaman daha fazlasını kazanmak için çalışırlardı. üstün olmak isterlerdi. lakin tighnari cyno'ya baktığında hayal kurabiliyordu, rüya görebiliyordu ve daha önce hissetmediği her türlü duyguyu hissedebiliyordu. kalbi yerinden çıkacaktı sanki. o kadar fazlaydı ve o kadar da azdı, yerli yerine koyamıyordu kelimeleri.