Yinede Sevdik

Yinede Sevdik

Yinede Sevdik, ölümün kıyısında bir kızın hayata son bakışını anlatan bir hikayedir, son gördüğü hafif bulutlu bir gökyüzü tıpkı hayatının gölgesi gibi gelip geçer gözlerinin önünden.
Hadi gelin bu çetrefilli aşk hayatını birlikte okuyup hikayemizin baş rolleri ile tekrar yaşayalım.

« Öldür beni, istemiyorum öldür beni yada yalvarıyorum benden uzak dur, bana dokunma ! » dedim bu sefer daha yumuşak bir ses tonuyla konuştum.
« Bu kadar mı zor benimle olma fikri, ölmeyi isteyecek kadar mı !? »
« Bak sen bu değilsin, bırak artık peşimi, kendine gel artık, lütfen sal beni gideyim, yıllardır senin korkunla yaşayamıyorum bile »
« Ben mi seni korkuttum yıllardır !?" dediğinde şaşırmış gibiydi ve devam etti "Sevdim kızım ben seni, o korktuğun varya benim aşkımdı, ama şimdi gerçekten de korkmalısın çünkü korkunç olan ne biliyor musun ? Biraz sonra yaşayacakların, bu zamana kadar yaptığım bir şey yoktu »
« Izin ver çıkıp gideyim, nolursun »
« Ah yeter ama, çok nazlandın » diyip bana yaklaşmaya başladı, bense o küçücük odada ondan kaçmaya çalıştım, ben bir sağa bir sola savrulurken aynı zamanda ağlıyor, yalvarıyor, ve nefes almaya çalışıyordum, o ise ağır hareketlerle alaycı bir tavırla bana yaklaşmaya devam ediyordu.

Sahi çok acır mıydı ? Yüreğim mi daha çok yanar, yoksa bedenim mi, hangisi daha çok can acıtır ?

Camdan atlamayı gerçekten düşündüm, ama oda karanlıktı, ya panjur vardı, yada camlara tahta çakılmıştı. Açmaya kalksam o beni yakalar, yada zemin kattaysak ne işe yarar ?

Odanın karanlığı, aralardan gözüme çarpan güneş ışığı beni biraz daha geriyordu...

Kaçışlarıma rağmen beni saçımdan yakaladı ve koltuğu bile olmayan odada beni yere yatırdı, beni yere bir atışı var, sanki yere bir çöp poşeti atıyordu, o kadar canım acıdı, o kadar çok canım yandı ki, ölüyorum