ΦΤΕΡΑ ΓΟΥΝΑ ΚΑΙ ΟΥΡΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Εκείνο το
καλοκαίρι δεν μπορούσα να το πιστέψω…Όμως τώρα,να`μαι,στη μέση του πουθενά…Δεν
μπορώ ακόμη να θυμηθώ τι έγινε τον Σεπτέμβρη…Λίγες αναμνήσεις έρχονται στο
μυαλό μου,αλλά και πάλι,δεν μπορώ να καταλάβω η ίδια τι έγινε…Και τελικά
ναι…Είμαι…Είμαι ένας…Λυκάνθρωπος…Η Μία δεν είναι εδώ μαζί μου,ούτε  η Σάρα….Χαθήκαν κι
αυτές,μες το σκοτάδι,κι έμεινα ολομόναχη…Η Μία είναι δράκος,και πολύ
παιχνιδιάρικο κορίτσι.Αλλά που να ήξερα ότι με τον παραμικρό θυμό θα έβγαζε
φωτιές…Και η Σάρα,πάντα με τα χείλη της σφραγισμένα,προσπαθώντας να κρύψει τους
κυνόδοντες της,παρόλα αυτά,πάντα ομιλητηκή..…Αλλά εκείνη τη νύχτα,δεν είχε ιδέα
τι έκανε,δεν την κατηγορώ για τίποτα…Ούτε τη Μία…Για όλα..Φταίω εγώ…Το ξέρω ότι
δεν είναι σωστό να κατηγορείς τον εαυτό σου,αλλά αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή
για να κατηγωρήσω τον εαυτό μου…Έναν Λυκάνθρωπο..Ονόματις Γιασμίν..
"Είσαι παρθένα?"ρωτάει με απόλυτη περιέργεια στη φωνή του μα εγώ αρκούμαι στο να αφήσω ένα γελακι και να το κοιτάξω πονηρά
"Γιατί δεν έρχεσαι να μάθεις?"σηκώνω το φρύδι μου και αυτός μισοκλείνει τα μάτια του κοιτώντας με έντονα
Περπατάω με αργό βηματισμό ως που φτάνω μπροστά του,στηρίζομαι στο γυάλινο κάγκελο με τα δυο μου χέρια δεξιά και αριστερά του εγκλωβίζοντας τον
"Γιατί δεν κάνεις τα πόδια μου να τρέμουν?"σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου για να φτάσω μπροστά από τα χείλη του να του ψυθιρίσω αισθησιακά
Δαγκώνει τα χείλη του κοιτάζοντας μια εμένα και μια τα μάτια μου καθώς κάνω και εγώ το ίδιο
Πετάει πίσω του τσιγάρο και με γρήγορες κινήσεις με πιάνει από το σβέρκο φέρνοντας με χιλιοστά μακριά από τα χείλη του.Απο την απότομη κίνηση του έβαλα τα χέρια μου στο στέρνο του κάτι που δεν έμεινε απαρατήρητο από αυτόν
"Μη με προκαλείς Μελίνα,δεν θα περπατάς για μέρες"γρυλίζει πάνω στα χείλη μου κοιτώντας με έντονα στα μάτια
"Σε προκαλώ Κριστιάνο"αφήνω ένα γελάκι που μου κόβεται κατευθείαν με τα χείλη να επιτίθονται βίαια στα δικά μου
Μία εκδίκηση από ένα μακρύ παρελθόν εμφανί