Dün gece Maun'u gördüm rüyamda...
Yetimhanenin bahçesinde öylece durmuş bekliyordu. Kahve kıvırcık saçları beline kadar bukle bukle dökülmüş, yaz güneşi yüzünün sol yanına vuruyordu. Gözlerinin rengiyle oynuyordu Güneş. Bazen ela, bazen bal rengi, bazense yeşildi gözleri. Rengi değişse de içindeki saydam, parlak su damlası oradaydı hep. Yarım kalmışlığın işareti vardı yüzünde. Hiç gelmeyecek olan birini bekleyişin hüznü vardı.
Annesini de böyle beklerdi hep, her cumartesi, diğer çocukların aileleri geldiğinde, saatlerce tellere tutunur, beklerdi. Hiç gelmeyecek olan birini yıllarca bekledi. 'Gelmeyecek' demek istedim çok kez, kıyamadım...
'Maun..., ben geleceğim. Öyle bükme boynunu, öyle kimsesiz gibi bakma bana. Kimsez değiliz biz, ben varım, sen varsın. Sana söz veriyorum ki geleceğim.
Dicle seni bırakmaz. Ölüm bizi ayırana dek...'
Ben Dilda Mardinin en büyük aşiretin kızı Amed ağanın torunu Dijwar kalkanın kızıyım.
Babasının işkenceleriyle dedesinin hor görüşleriyle büyüyen Dildan Kalkan.
...
Baran Temizer koca Mardinin korktuğu konuşurken başını yere eğdiği yolda karşılaşan insanların yolunu değiştirdiği sert ifadesinden ödünç vermeyen acımasız merhamet duygusu olmayan insanların zalim dediği Baran ağa.
Elini serçe masaya vurdu.
"Ne demek berdel olur topunu siktiğimin piçi benim kardeşimi kaçırıyor ölüm karar verilmesi gerekirken ne demek berdel!"
"Karar verilmiştir."
Duygularıyla yere yığılan dilda kafasını eleri arasında aldı nasıl berdel olurdu hayalleri vardı önce babasından kurtulacak sonra okuyup avukat olucaktı nasıl yapardı nasıl Mardinin en zalim ağasıyla evlenirdi.
Baran ve dilda
🖤
(Kurgu; yetişkin içerik bulundurur.)