{Tamamlandı} Kaybolan Hayatlar
  • Reads 2,751
  • Votes 202
  • Parts 7
  • Reads 2,751
  • Votes 202
  • Parts 7
Complete, First published Sep 26, 2022
Mature
"Asena Yücel, uyuşturucu imalatından ve satışından tutuklusun. Susma hakkına sahipsin." Kelepçeyi taktıktan sonra bileklerini birleştirerek kadının ellerini tüm gücüyle sıktı. Ona ve patronuna karşı hissettiği nefretin tarifi yoktu. Bugünü o kadar uzun süredir bekliyordu ki diğer her şey anlamını kaybetmişti. Asena Yüceli tutuklamakla Kerim Ak'ı tutuklamak neredeyse aynı şeydi. "Söylediğin her şey mahkemede delil olarak kullanılacak."

Yıllardır onlara karşı delil bulmaya çalışan polislerden biri karşısında keyifle sırıtırken Asena ifadesizliğini koruyarak "Sonunda karşı karşıya geldik ha?" dedi. Tutuklanıyor olması umurunda değildi. Düşündüğü tek şey geride Beyefendinin parmak izinin kalıp kalmadığıydı. Pars ise yaşadığı anın keyfini çıkarmakla meşguldü.

"Kökünüzü kazıyacağımı ilk karşılaşmamızda söylemiştim, Asena Yücel."

《28.09.2022》
《13.10.2023》
All Rights Reserved
Sign up to add {Tamamlandı} Kaybolan Hayatlar to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
MÜNZ-EVİ by HlyaPeker3
34 parts Complete Mature
Yine bir pazartesi günü toplanmıştık. Amacımız hep değişse de zorunlu ya değil kader bizi buraya getiriyordu. ''Biz altı kişiyiz aramızda anne ve babası hayatta olanlar da var. Toplumda neden kimsesizliği 'sadece ailesi olmamakla empoze ediyorlar.' Madem ailesi olanlar kimsesiz değil neden hepimizin ortak noktası kimsesizlik?'' Başını öne doğru eğdi. Ayakkabılarına uzun uzun baktı. ''Çünkü Nergis'im, çünkü kimsesizim , toplumun bilmediği ama gerçek olan kimsesizlik; yaşanmışlıkla ilgilidir." ''Sence hangisi daha kötü? Toplumda bilinen; ailesi olmayan kimsesiz olmak mı yoksa toplumun göremediği; ailenle birlikte kimsesiz olmak mı?'' Diye sorduğumda herkes başını kaldırıp bana baktı. ''Toplumda ailem yok diye, bana acıyan gözlere hep maruz kaldım .''Dedi Yunus Emre. ''Okuldan eve geldiğimde aileme yaşadığım acıları hiç anlatamadım.'' Dedi Esma. ''Anne ve babamın yokluğu hep yüzüme vuruldu, mezarlarına gidip her şeyi anlatırdım, topraklarında saçlarımı gezdirirdim.'' Dedi Kaan. ''Vücudumdaki morlukları anneme her saniye anlattım, ama bana değil bir başkasına inandı hep.'' Dedi Kayra. ''Ailenin yokluğunda ki mi yoksa varlığındaki mi kimsesizlik daha acı bilmiyorum. Ailemin olması beni kimsesizlikten kurtaramadı, tam tersi kimsesizliğimi gizlemek zorunda kaldım. Toplumdan tek isteğim insanları bu şekilde ayırmamaları. ''Dedi Affan. Göl yeşili gözlerindeki yaraları hissettim. Herkese tek tek baktım. Esma, Kayra, Yunus Emre, Kaan, Affan ve ben Nergis... Biz altı kişiyiz... Aramızda ailesi olanda var olmayanda... Ortak noktamız kimsesizliğimiz...
ACILARA RAĞMEN by kisakursunkalem
5 parts Ongoing
"Ömer," diye seslendi genç kız. Yüzünde bir tebessüm vardı. Kocasıyla muhabbet etmekten çok zevk alıyordu. Ömer de hemen ona dönüp cevap verdi. "Efendim Gül Yüzlü'm?" Hira gülümsedi. Onun her 'Gül Yüzlü'm' demesiyle sanki gönlünde bir taht kuruluyordu. Ömer de bunu bildiğinden hep ona böyle hitap ediyordu. Hira boğazını temizleyip sordu. "Bana ne hatırlatıyorsun biliyor musun?" Ömer kaşlarını kaldırdı. Hemen meraklanmıştı. "Ne hatırlatıyorum?" diye masumca sordu. Hira onun bu hallerini çok seviyordu. Böyle masum masum bakmasını... Merakla cevabı beklemesini... Bir de sanki sır veriliyormuş gibi dikkatle dinlemesi yok mu? Bu bile öyle büyük bir nimetti ki... Onu daha fazla bekletmeyip tebessümle cevap verdi Hira. "Hz. Ömer'in adaletini, Hz. Ali'nin çocukluğundan başlayan imanını, Hz. Eyüb'ün sabrını, Efendimiz'in (sav) eşlerine gösterdiği sevgisini ve en önemlisi de yüzündeki o masum ifadeyi yaratan Allah'ın sonsuz kudretini..." dedi ve Ömer'in kendisini mest eden o güzel gülümsemesini es geçip gözlerine bakarak devam etti. "Rabb'ime hamd olsun ki bana kendisini hatırlatan bir eş nasip etti." Ömer Gül Yüzlü karısına en güzel gülümsemesini sunarak konuştu. "Rabb'ime hamd olsun ki bana kendisini hatırlatan bir eş nasip etti." ** Polisiye, mafya, sevgi, dostluk, kardeşlik, dram ve bol bol acı barındıran kurguma davetlisiniz... :D İyi okumalar. :) 23.04.2021
You may also like
Slide 1 of 10
MÜNZ-EVİ cover
BİR ŞEYTANA AŞIĞIM cover
ZEVK+18 cover
FİLİSTİN'İN SESİ cover
ELZEM| Alanur & Ziya cover
WATTPAD KİTAP ÖNERİLERİ  cover
Geçmiş Sırlar  cover
Bataktan Aşka... (TAMAMLANDI.) cover
hiç söylenmemiş bir şarkı | gxg  cover
ACILARA RAĞMEN cover

MÜNZ-EVİ

34 parts Complete Mature

Yine bir pazartesi günü toplanmıştık. Amacımız hep değişse de zorunlu ya değil kader bizi buraya getiriyordu. ''Biz altı kişiyiz aramızda anne ve babası hayatta olanlar da var. Toplumda neden kimsesizliği 'sadece ailesi olmamakla empoze ediyorlar.' Madem ailesi olanlar kimsesiz değil neden hepimizin ortak noktası kimsesizlik?'' Başını öne doğru eğdi. Ayakkabılarına uzun uzun baktı. ''Çünkü Nergis'im, çünkü kimsesizim , toplumun bilmediği ama gerçek olan kimsesizlik; yaşanmışlıkla ilgilidir." ''Sence hangisi daha kötü? Toplumda bilinen; ailesi olmayan kimsesiz olmak mı yoksa toplumun göremediği; ailenle birlikte kimsesiz olmak mı?'' Diye sorduğumda herkes başını kaldırıp bana baktı. ''Toplumda ailem yok diye, bana acıyan gözlere hep maruz kaldım .''Dedi Yunus Emre. ''Okuldan eve geldiğimde aileme yaşadığım acıları hiç anlatamadım.'' Dedi Esma. ''Anne ve babamın yokluğu hep yüzüme vuruldu, mezarlarına gidip her şeyi anlatırdım, topraklarında saçlarımı gezdirirdim.'' Dedi Kaan. ''Vücudumdaki morlukları anneme her saniye anlattım, ama bana değil bir başkasına inandı hep.'' Dedi Kayra. ''Ailenin yokluğunda ki mi yoksa varlığındaki mi kimsesizlik daha acı bilmiyorum. Ailemin olması beni kimsesizlikten kurtaramadı, tam tersi kimsesizliğimi gizlemek zorunda kaldım. Toplumdan tek isteğim insanları bu şekilde ayırmamaları. ''Dedi Affan. Göl yeşili gözlerindeki yaraları hissettim. Herkese tek tek baktım. Esma, Kayra, Yunus Emre, Kaan, Affan ve ben Nergis... Biz altı kişiyiz... Aramızda ailesi olanda var olmayanda... Ortak noktamız kimsesizliğimiz...