(2025 ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ)
"Σε ελκύει το χάος; Ή το ελκύεις;", χάνονταν στο ατόφιο μαύρο των ματιών του.
Το χάος σε μαγνητίζει, αλλά δεν είναι απλώς μια παθητική έλξη. Είναι μια φωτιά που καίει από μέσα, μια αδηφάγα ανάγκη να κατανοήσεις ό,τι είναι ακατανόητο, μόνο για να το μισήσεις όταν αναγνωρίσεις την αδυναμία σου να το τιθασεύσεις.
«Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα, κάηκε όμως σε ένα βράδυ»
Ο Κριστιαν και η Βικτώρια είναι καταδικασμένοι να ζουν σε έναν αέναο χορό, που πάντα καταλήγει σε καταστροφή και αναγέννηση. Δεν μπορούν να ηγηθούν μαζί, μα και δεν αντέχουν την απουσία του άλλου. Έτσι είναι εξάλλου η φύση φτιαγμένη. Το φεγγάρι λάμπει μονάχα στο σκοτάδι, ο διάολος ζει στην κόλαση.
"Άργησες...σχεδόν πάγωσε η Κόλαση.", ο Διάολος λύγισε, έπεσε στα γόνατα δίπλα στον Κέρβερο που ούρλιαζε, οι δαίμονες αφηνιασμένοι έσκιζαν τον αέρα με τις κραυγές τους.
Η μοίρα τους είναι απλή: θα επιλέγουν πάντοτε να πετούν ο ένας δίπλα στον ήλιο, ο άλλος κοντά στην θάλασσα. Ώσπου ένας να πέσει πρώτος.
Και τότε ; Τότε...το χάος.
"Να θυμάσαι, πιο πολύ και από τη ζωή την ίδια."
2022-2024
ΜΕΡΟΣ I: ΚΟΛΑΣΗ
Ο Μιχαήλ Κλαρκ ένιωθε πως ο Βιργιλιος εσκεμμένα δεν τον άφηνε να εγκαταλείψει την βάρκα καθώς ταξίδευαν μέσα από τους κύκλους της κολάσεως. Ω στόσο, το ταξίδι του ανακάλυψε πως ειχε τελεολογικό χαρακτήρα. Οι άγγελοι πέφτουν και στο σκότος μερικές φορές ώστε να ανακαλύψουν το φως.
ΜΕΡΟΣ ΙΙ: ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ
Ο δρόμος προς την εξιλέωση άνοιξε μπροστά τους, δύσβατος και χτισμένος από χρυσά ψέματα.
"Νομίζω πως η καρδιά μου αιμορραγει."
ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ: ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
"Κάποτε σου έδωσα ένα κομμάτι της καρδιάς μου. Νομίζω πως τώρα σου αξίζει ολόκληρη."
(22.09.19 - 09.20)
-100k αναγνώσεις (29/03/21)
-204k (25/05/23)
-250k (19/09/24)