Dromen zijn bedrog

'WAARSCHUWING; er kunnen misschien wat heftige hoofdstukken bij zitten. Als je jonger bent dan 16, zou ik het niet lezen. Veel lees plezier.'

Mijn leven is niet echt bepaalt "normaal". Maar, wat is tegenwoordig eigenlijk normaal?

Mijn vader is een alcoholist. Mijn moeder werkt dag en nacht in het ziekenhuis. En ik? Ik ga nog naar school want ik ben namelijk pas 17. Ik werk in een klein cafeetje, in de stad. Het is een uur fietsen naar mijn werk, maar dat maakt mij niks uit. Daar kent tenminste niemand mijn vader, dus oordelen ze mij ook niet. Iedereen hier in het dorp kent mijn vaders familie. "De appel valt niet ver van de boom" zeggen ze vaak tegen mij.

Ik ben vaak weg. Weg bij mijn vader, weg uit het huis en weg uit het dorp. Soms ben ik wel een heel weekend weg en dan zoek ik naar een geschikte slaapplek. Soms slaap ik in een hotel, maar soms ook gewoon buiten.

Ik heb een beste vriend, Tyler. Hij woont aan de andere kant van de stad. Tyler heeft vroeger ook in het dorp gewoond, maar ze gingen verhuizen toen Tyler op zijn vijftiende uit de kast kwam. Tyler zou in het dorp gruwelijk gepest worden. In de stad en op de school waar hij nu zit niet. Hij is daar een stuk gelukkiger en zijn ouders hebben daar in de buurt hun eigen bedrijf.

Zodra ik klaar ben hier op de middelbare school, ga ik meteen verhuizen. Ik ga op mezelf wonen. Mijn droom is altijd al geweest om naar Engeland te verhuizen en daar een nieuwe start te beginnen.

Dit is mijn verhaal.