Kozmik

Etrafıma baktığımda, sokağın başında yanan cılız bir sokak lambası ve yıkık depolardan
başka hiçbir şey yoktu. Buranın tehlike olmadığını anlayınca, sırtımı duvara
verdim ve nefesimi düzene sokmaya çalıştım. Gözlerimi kapattım ve hızlı atan
kalbime hükmetmek ister gibi elimi kalbimin üstüne koydum.

Aklımda, sokağın başında yanan cılız sokak lambası ve eski evlerden dökülmüş
tahta parçaları vardı. Beynim bir ses olursa harekete geçmek için onlara
programlanmıştı sanki. Onları kolluyor, gözlüyordu.

Boşta olan elimin uyuştuğunu hissettiğimde, kapalı olan gözlerimi açmadan elimi
yavaşça açıp kapattım ve gelen gürültü ile istemsiz olarak ayağa kalktım. Gözlerim gelen gürültü ile irice açılırken etrafta
kimsenin olmadığını gördüm.

Bana neler oluyordu böyle?