Ik ben een meisje en ben een mens van de miljoenen mensen. Maar mijn leven is niet zoals het leven van de meeste mensen. Ik ben Stella Monly en ik ben 15. Ik woon met mijn moeder en mijn broer.
Mijn broer is 17 en vaak weg van huis. Mijn vader heeft ons verlaten toen ik 12 was. Ik mis hem heel erg, maar ik ben erg boos, omdat hij ons alleen heeft gelaten. Mijn school is echt verschrikkelijk. Ik haat de mensen van school en zij haten mij. Ze noemen met een slet, bitch, hoer en nog meer.
Ze weten niet dat ik een broer en een zus heb verloren. Ik mis ze nog steeds.
Mijn andere broer sindsdien elke dag wel dronken. Mijn moeder doet haar best, maar ze kan het gewoon niet. Ik doe veel thuis, omdat mijn moeder het moeilijk heeft na de dood. De mensen op school weten hier niks over, als ik het zou vertellen zouden ze me daar alleen maar meer mee gaan kwetsen dan dat ze nu al doen. Woorden doen echt pijn weet je dat. En dan..... Is er misschien een persoon die je kan helpen? Zal er iemand zijn? Of blijft het zo doorgaan?...
"Ik weet dat je me wilt."
"Dat is nou juist het probleem, niet? We vallen altijd weer terug op elkaar."
Blake en April zijn complete tegenpolen van elkaar. Maar na een incident op een feestje komen ze met elkaar in contact, en het is moeilijk op te vechten tegen de verleiding. Vooral als iedereen je tegen lijkt te werken.