Beni Kalbinle Dinle
  • LETTURE 5,388
  • Voti 631
  • Parti 14
  • LETTURE 5,388
  • Voti 631
  • Parti 14
In corso, pubblicata il feb 07, 2015
Uçurumun başında ruhum duruyordu, beni bedenimden mahrum bırakmakla tehdit ediyordu. Ruh bedenden ayrılır mı? “Evet ayrılır" dedi içimdeki korkudan iliklerime saklanmış mantığım. “Hayır ayrılmamalı" dedi bas bas bağıran dilsiz vicdanım. 

“Abla yapma bırakma beni." dedim fısıltıyla çıkan güçsüz sesimle.

“Arya senden nefret ediyorum."  dedi. Hayatta bazı zamanlar olur nefes almayı unutursunuz ya da nefes aldığınızı. Ben o an herşeyi unuttum. Ben kimdim? Karşımda uçurumun başında duran kişi kimdi? Neden burdaydım? Burası neresi? Ben neyim? Feleğim şaşmıştı. Nefret neydi. Benim için vazgeçemediğim karanlıktı. Ama neden? Ablam benden neden nefret ediyor? Ne yani şimdi atladı mı? Öldü mü? O artık yok mu? “Yok. Senin hakettiğinde bu." dedi yine saklı mantığım. Vicdan... Nerdesin? Susma. Ben savunamıyorum kendimi mantığıma, bari sen savun. Vicadanım içini yırta yırta ağlıyordu. Parçalana parçalana çığlık atıyordu. Bense susuyordum.
Tutti i diritti riservati
Iscriviti per aggiungere Beni Kalbinle Dinle alla tua libreria e ricevere aggiornamenti
oppure
#56wattsy2015
Linee guida sui contenuti
Potrebbe anche piacerti
Potrebbe anche piacerti
Slide 1 of 10
Kayıp Bağlar / Gerçek Ailem  cover
Pabucumun Mafyası | texting cover
AŞKOLOĞUM | Texting  cover
Vişne Mahallesi  (Düzenlemeye Alınacaktır) cover
ARSLAN AĞA cover
Makarna salatası • texting cover
YABANİ  cover
Akım || tex +18  cover
Pideci - Yarı Texting  cover
ASYA cover

Kayıp Bağlar / Gerçek Ailem

20 parti In corso

İnsan her yara aldığında daha çabuk iyileşir mi gerçekten? Yoksa o yaralar zamanla sadece daha derine mi işler? Acı, yalnızlık ve bitmek bilmeyen karanlık... Bunlar büyürken bana eşlik eden tek duygulardı. Çocukluğum onların nefretin gölgesinde sessizce kayboldu.Sevilmenin ne olduğunu bilmeden, ağır bir sessizlik içinde geçti. Büyüdüğümde yanımda yalnızca alıştığım o soğuk boşluk vardı. Yaralar birikti, izler derinleşti. Hepsi bir şekilde geçti ya da geçmedi. Şimdi geriye ne kaldı bilmiyorum; sadece bir boşluk, sessiz ve sonu olmayan bir boşluk...