-Ben zaten ne akla hizmet geldiysem buraya?Kızım senin burda ne işin var?Mis kokulu bebeğimi de çok özledim zaten.Buradan çıkıp hemen Güneşimin yanına gidip onun mis gibi kokusunu içime çekmek istiyorum.Ben böyle söylene söylene insanların arasından geçmeye çalışırken biri belimden tutup kendine çekmişdi birden.Ne olduğunu anlamadan burnum göğsüne deydi.Tam kafamı kaldırıp bağıracakken yüzünü görmemle hiç bir şey söyleyemedim. Ama bu bu olamaz.Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım hayır rüya değildi.Gerçekten de karşımda duruyordu.Tanıdığımı belli etmeden. -Ne yapdığınızı sanıyorsunuz beyefendi?dedim Ama o bana cevap vermeden kaşlarını çatmış gözlerime bakıyordu biraz sinirli,biraz özlemiş gibi.Anlayamıyordum bakışlarından.Bir daha konuşdum -Beyefendi bırakırmısınız? -Sen sen bana çok tanıdık geliyorsun.Kimsin sen?-sert sesiyle konuştu. -Ne diyorsunuz beyefendi b-ben sizi tanımıyorum.Bırakırmısınız k-kolumu Kahretsin kekelemişdim.Lütfen tanımamış olsun.Yine bir şey Söylemek isterken silah sesleri gelmeye başladı.O ise silah seslerini duyunca hemen benim üstüme eğilip kendine bana siper etmişdi. Herkes çığlık atarak kaçarken ben şok olmuş şekilde öylece kalmışdım.2 yıl sonra yeniden karşılaşmışdık.Yeniden ve yeniden..