Kayıp

- Amacın ne senin ?
+ Gülümsedim sadece (çünkü mücadele ettiğim şeylere yoğunlaşmaktan başka bir amacım yoktu.)
- Böyle yapman bana neyi çağrıştıyor biliyor musun ? gerçekler ile yüzleşmekten korkan zavallı bir kızı...
+ Bardağı taşıran son cümle olmuştu bu. Zavallı kız öyle mi ? diyerek üzerine yürüdüm. iki elim ile göğsüne sertçe vurduğumda, bir kaç adım geriye doğru sendelendi. Ellerimi saçlarımın arasına geçirerek sakin kalmaya çalışırken. Sen kimsin diye olabildiğince bağırdım. Gerçekler ile yüzleşmekten korkan biri olsam, bu zamana kadar ayaklarımın üzerinde durabilir miydim ? Yada okul harçlığını çıkarmak için gecenin bir saatine kadar, insanların artığını yıkayıp ay sonunu getirmek için mücadele edebilir miydim. Ben zavallı olsam bunların hiç birine güç yetiremem.
- Bee-n benn öyle demek istemedim. dedi
+ Sen ne yaa sen neeee. Bunca zenginliği bana sunduğun için koşup boynuna atlamamı beklemedin, demi.
- Ben bunca zenginliğe nasıl sahip oldum peki ? Her şey hazırdı ben mi gelip üstüne kondum ? Gecelere kadar projeler ile uğraştım ben. kendimden ödün verdim. Sırf ailem rahat etsin diye. Onları hayal kırıklığına uğratmayayım diye.
+ Sadece sustum ikimiz de birbimizi tanımıyoruz. Ve ikimizinde yorgunlukları vardı.
- Sustu çünkü ben zenginliği ile övünen biri değildim. ikimizde birbirimizi tanımıyorduk. ihtiyacımız olan tek şey " Zamandı " bunu ikimiz de çok iyi anlamıştık.