DONÖR | gxg / hanzeh (g!p)

Anne olmak dünyanın en güzel duygusu. Hele bir de genç bir anneyseniz onunla beraber büyüyorsunuz. Tüm öncelikleriniz değişiyor, eskiden umursamaz gördüğünüz her şey gözünüzde bir anda anlam kazanmaya başlıyor. Daha öncesinde olduğunuzdan daha iyi bir insan olmaya çalışıyorsunuz, hayat gözünüzde daha da renkleniyor.

Tüm bunlar çok güzel ancak bazen her şey bu kadar mükemmel giderken alıştığınız yeni harika dünyanız birden bire tepetaklak olabiliyor. Tüm renkler gözünüzde canlılığını yitirip siyaha dönüşebiliyor, hayalleriniz yavaş yavaş azalan umudunuzla birlikte tükeniyor.

Biliyorum, bu aralar fazla umutsuzum ancak elimde değil korkuyorum. Doktor daha bu sabah bana onun daha fazla tutunamayacağını ve tedaviye yanıt vermediğini açıkladı. Ne kadar üzgün olduğumu anlatacak kelimelerim yok. Kapana kısıldım. Kanserli bir çocuğun annesiyseniz ve bu durumda eliniz kolunuz bağlıysa en kötüsünü düşünmeye başlıyorsunuz. Zamanım kısıtlı acilen çocuğumun diğer ebeveynini bulmak zorundayım.

Hayatımın ileriki dönemlerinde yoluma çıkıp çocuğum üzerinde hak talebinde bulunmasın diye tüm işlem evraklarını yok ettim. Kayıtları sildirip farklı bir şehre taşındım. O zamanlar hayatımın aşkı olduğunu düşündüğüm bir kadınla birlikteliğim olduğundan ve bir aile olabileceğimizi hayal ettiğimden dolayı izimi kaybettirmek için her yolu denedim. Ancak şimdi kanserli bir çocuğa sahip yalnız bir anneyim ve üstelik donörümüzün de nerede olduğunu bilmiyorum. Aleyhimize olan geri sayım başlamış durumda. Umarım şans bizden yana olur...