Küçük yaşta ailesi boşanan Jordan, sınıfıyla birlikte gittiği kampta başına gelenler ile hayatı tamamen değişir.
~~~
Sırtımı duvara yaslayıp yere oturdum. Dizlerimi kendime doğru çekip,dirseklerimi koydum ve yüzümü avuçlarımın içine aldım. Olanlardan sonra sırtımı yaslayacak bir duvar aradım hep. Ayakta duramadım,düştüğümde kalkamadım,kanayan dizlerimi saramadım,sıcak bir kucak istedim,gerçekleri ve her şeyi anlatan birini,göz yaşlarımı silecek birini aradım. Düştüğümde elimden tutup kaldıran kişinin hep annem olmasını diledim,ama elimden tutan kişiye her baktığımda onu görmek istediğim yerde göremedim. Ben ayağa kalkamamıştım, Parçalanmış dizlerim ile kendi enkazımın altında kalmıştım.
...
"Jordan şimdi seçim yapmak zorundasın. Kalıp her şeyi öğrenerek enkazın altındaki cesetleri mi toplayacaksın?yoksa enkazı ardında bırakıp yeni bir hayat mı kuracaksın?"
...
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."