O geceyle ilgili unutmayacağı şeylerden biriyse tufan olup yağan yağmurun altında tek başına soluksuz kaçmasıydı..Bir saniye için soluklanıp nefes almak istiyor,fakat korkusu onu koşmaya mecbur ediyordu. Bir serçe gibi ürkek kalbi savunmasızlığının eşlik etdiyi korkuyla kaplanmış,bir ses yankısıyla kaça bildiyi kadar hızla koşup uzaklaşıyordu. Kara yağmur bulutları ona o gece hiç acımamış sabaha kadar yağmur yağdırmışdı. Peki ya sonrası ? Peki varmıydı hala bir ümit ışığı ? Ne yapacaktı tek başına ? Koskoca bir boşluktan nasıl kurtulacaktı ?All Rights Reserved