Ayaz

Ateş rengindeki saçları kenara itikledi Ayaz. Efsunun gözlerini puslayan bakışları Ayazın her zerresinde geziniyordu.

"Kadınım,"

Dedi sahiplik ekiyle. Daha sonra devam ettirdi cümlesini.

"Ağlama."

Efsun başını eğdiğinde çenesinde nazik bir tutuş hissetti. Başı yavaşça yukarıya kaldırıldığında Ayaz ile göz göze geldi.

"Eğme yüzünü, saklama güzel gözlerini benden."

Dudaklarını mavilikleri saklayan göz kapaklarına değdirdi. Minik minik öpücüklerle yol çizerken Efsun içini saran endişe ile titreyen ellerini sıcak omuzlara yasladı. "Ayaz."

Ayaz duyduğu nazik sesle geri çekilerek karşısındaki kadınına baktı. "Utanmaz mısın benden?"

Dudaklarını çekiştirerek geri çekildi. "Üzerler seni de. Kırılmasın kalbin şimdi durduk yere."

Omzuna tutunan elleri tuttu Ayaz. Üstüne binlerce öpücük koydu. "Senden utanmam. Kimse de kalbimi kıramaz. Kimseye sana kalbimi açtığım gibi açmadım çiçeğim."

Efsun dudaklarındaki küçük tebessüm ile baktı sevdiği adama. Sevgisi de kalbi de merhamet doluydu, Efsun galiba buna aşık olmuştu.