Kağıtlar

Bazen sebepsizce cümlelerin arkasına sığınır , onlardan bir şeyler bekler ve yazmaya ilişirsin. Yazarsın sadece. Hislerini , düşüncelerini insanlarla paylaşmak istemezsin. Korkarsın çünkü. Ve bu sebeptendir ki , dost ve sırdaş olarak kendine bir kağıt parçasını seçersin. Bu yolu neden seçeriz ki ? Aslında biraz düşünsek , neden bu yolu seçtiğimiz konusunda , bizi ikna edebilecek fikirler bulabiliriz sanırım. Sahi , neden bu yolu seçeriz ? Şöyle bir açıklık getirmek gerekirse ; insanlar düşünebilen , yargılayan , kendince cezalandıran, ödüllendiren egoist varlıklardır. Bu nedenle insanlar , birbirleri ile duygularını ve ya düşüncelerini paylaşmayı düşünürlerken hep bir korku içindedir ve tedirgindir. Güvenemezler veya bekledikleri destekleri alamazlar. Halbuki kağıtlar öyle değildir. Sen ne yazarsan kabülüdür. Müdahale edemez , konuşamaz , yargılayamaz. İyi bir dinleyicidir kağıt aynı zaman da iyi bir dosttur da. Sen yazdıkça rahatlarsın , döktükçe içindekileri o yalnızlık duygun bir nebze olsa da bastırılır. Kimsenin bilmediği kadar şey bilir ve iyi bir sırdaş olur sana. İşte bu yolu seçmemizde ki sebepte budur.