λίγο σκοτάδι μέσα στο φώς

νυχτερινές σκέψεις για τις καταστάσεις της ζωής που τα βρίσκουμε σκούρα και όλα μοιάζουν γύρω μας ζωφερα ,και ενάντια στην φωτεινή οψη που κάθε ψυχολόγος θα σε έπειθε οτι είναι η υγιής ,όμως το να αρνείται το σκοτάδι δεν είναι για μένα Νορμάλ,ακόμα και αν σημαίνει αυτό να δεχτεί και την πιθανότητα του φωτός,γιατί ,όπως και να το κάνουμε ,δεν γίνεται να υπάρχει το ενα χωρίς το άλλο .εδώ ίσως υπάρχει μια κλίση προς το σκότος,αλλά ξέρω οτι και η αλλη πλευρα. Φιλίες,ανθρώπινες σχέσεις ,περιπλοκες της καθημερινότητας,που το βράδυ ,λίγο πριν κοιμηθείς ,έρχονται και σε βρίσκουν, και δεν μπορείς να τις σώπασεις ,οποτε τις διοχετεύει σε ποιήματα,ίσως σαν και αυτά. Τώρα ,γιατί πρεπει να γράψω εδώ ολόκληρη έκθεση ,δεν το γνωρίζω ,αλλά whatever..Έχω προσέξει, οτι έχω όρεξη να γράψω ,μονο όταν είμαι στις μαύρες μου ή ποιο σπάνια ,όταν κάτι άλλο με έχει επηρεάσει πολύ. το έχετε και εσείς;τώρα αν αυτό που θα δείτε,είναι τόσο οτι να ναι που δεν λογίζεται τέχνη ,εγώ ούτος η άλλως ,θα συνεχίσω να γράφω ,γιατί είναι μια εσωτερική αναγκη που με βοηθάει να μην τρελαθω ώρες ώρες. Τα πρωτα μου ποιήματα τα έγραψα κάτι καλ