Geçtim düşler sokağından bir gece vaktiydi

Ben kocaman bir adamken bile küçüktüm işte. Küçük küçücük... Ben hayattan hiç camdan şatolar istemedim ki..Kendim kırdım kalbimi kimsenin suçu yoktu, kendim yürüdüm çakıl taşlarınin hatrina ördügum yollarda. Örnek almaya çalıştıkça onları ne bakiyon öküzün trene baktığı gibi noktasındayim. Şimdi mi? Oküz gitti tren kaldı. Aynaya bakıyorum ve..Hep aynı bahaneler hep aynı suçlamalar dedim ya ben kocaman bir adamken bile küçüktüm diye. Benim çakıl taşlarımi kimse çalmadı ben onları kendim sakladım kanatlanıp tekrar özgür olmak için. Şimdi yine kanatlarım kırıldı ama bu sefer suçlusu onlar. Tren uçağın hızını kıskandı bu da benim bahanem Kanatlı okuz uçamazmiymis neymiş işte.Cakil taşlarımi kaybettim ben beraber bulalım mi?