MELANKOLİ

________________________

"Çok mu üzdüler seni?" diye bir soru sordu.

"Sence üzülebiliyormuş gibi mi duruyorum?" sorusuna soruyla karşılık verdim.

"Hayır, ama hissedemediğin acıların sanki gülüşüne saklanmış. Gülüşü güzel olanın derdi çok olurmuş." kaşlarımı çatarak ona baktım. "Öyle mi derler?"

"Bilmem, ben derim."

***

"evimde kasvetli bir hava var geri dönemiyorum. Takılmışım buraya, bu karda. Eskiden buradaki evler gibi huzur kokan evimiz şu an ölüm kokuyor. Eve dönsem dahi artık orada huzur yok ki. Bende bakıyorum şu an mutlu evlere, içinde neler olduğunu hayal ediyorum, bir kibritçi kız gibi."

________________________