MARDİN

Aşıklar şehri Mardin! Toprakları kanla beslenen töre kurbanı Mardin. Sevenin sevilmediği ölümlerin can bulduğu Mardin.

Söyle bana bunca şeye nasıl gözlerini yumdum.

İnsanlar senden ölümü bile dilerken sen nasıl işkencelerine devam ettin.

Bilirim akıttığın kanları gözyaşları paklar ama aldığın ahları ne bu dünya ne de ahirette..

Bir kadın ağladı o gün en mutlu gününde. Güle oynaya çıktığı evinde can evinin ondan gidişini göremedi.

Böyle bir aşka şahitlik etmeyen Mardin bile o gece ağladı kadının haline. Zehir zemberek oldu artık ona Mardin. Sevdiği olmayınca insanın, törenin şehri bile Gül bahçesiydi kadına. Sevdiği olmayınca ne eylesin gülü de dikenini de..
Zeynep ağladı, herkes ağladı, Mardin bile dile geldi de duyan olmadı kadının haline. Sağır oldu durdu zaman töre konuştu. Artık Zeynep gelin değil Zeynep kumaydı.