"Bedenine unutamayacağın bir iz bırakacağımı söylemiştim Berfin... Beni sevmeyi öğrenmeliydin!"
Zihnini tek bir cümle esir almıştı. Her sesini duyduğunda, her gözünü kapattığında, her başını yastığa koyduğunda tek bir cümle kulaklarında yankılanıyordu. "Bana kızamazsın Berfin'im, sadece bedeninin kime ait olduğunu gösterdim!!!"
" Yüreğindeki kin kanamış ruhun izleriydi..." Hoyrat ellerin arasında çırpınan masum kalpler, bir nefes uzaklığındaki kaderin esir ruhlarıydı. Dakikaların derinliğini acının en demli anında anlayan insanoğlu, gökyüzüne sığınan çığlıkların arasında umudun kırıntılarını bulur.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."