EVRENİN OYUNU: Yörüngedeki Gerçekler

Yıllar yıllar önce...
Tarih, evrenin kuruluşunu siyah mürekkeple yazdı boşluğun satırlarına.
Evren oluşurken doğdu ay önce.
Bütünleşti bunlar.
Yaratıldı güneş, okyanus ve nicesi.
Toplandı tüm yaratılanlar büyükçe bir odada.
Yazdılar oyunu, gelecek yıllara.
Ve yerleştirdiler tam 12 yörüngeye. Uyudu bu oyun yıllarca. Ta ki sahibine ulaşana kadar...
******
"Gitme!" Bağırdı kadın. Haykırdı, yalvardı gitmemesi için.

"Neden?" Arkasını döndü diğeri. Cevap istemiyordu. Sadece biraz daha oyalanmak..

"Çünkü, çünkü..." Yutkundu.

"Çünkü beni kıskanıyorsun Melek değil mi?"
Kafasını hızla iki yana salladı Melek.

"Hayır, hayır kesinlikle! Ben, ben onu aştım. Ceylin, yemin ederim."

Kafasını kaldırdı Ceylin.
"O zaman neden?"

Gözlerini sıkıca yumdu ve tek nefeste söyledi.
"Çünkü sana ihtiyacımız var ve... Ve gitmek zorunda değilsin. Yeniden eski hayatına dönebilirsin. Arkadaşlarına, ailene..."

Kafasını salladı Ceylin olumsuzca.
"O zaman kaybederim Melek. Ama eğer gidersem kaybedecek bir şeyim kalmayacak ve kazanacağım. Söz veriyorum, o zaman geri döneceğim."

"Peki biz?" Kafasını ellerinin arasına aldı Melek. "Biz sensiz..." Devamını göz yaşları getirdi.

"Beni unutacaksınız. Ama sen hariç Melek. Bununla savaşmak zorundasın. Merak etme, geri geleceğim."

Yörüngelere doğru adım attı Ceylin. Melek'in yapabildiği son şey ise elini uzatıp gitme demek oldu.
Yörünge kapandı. Karanlığa gömüldü her şey. Ve unutuldu.

Tarih, dünyayı geçici olarak kitabından sildi.
Artık zaman tersine dönüyor. Oyun ise devam ediyor.