Geçmiş, en çok geçmediğinde can yakardı. İntikam, en çok ölümle şahlanırdı. Ve aşk, en çok yaşamın kıyısında bir dar ağacında sallandığınız an doğardı. Siyaha batmış hayatların, aydınlıkla kavuştuğu noktadır şafak vakti. Ve bu hikayede siyahın şafağına çok az bir zaman kaldı. Şafak söktüğünde siyah, aydınlık yanını güneşe bahşedecekti. - "Seninle bezeli ruhumun sana ulaşamayan kuytu karanlığında kayboldum. Belki de ilk kez yalvarıyorum sana. Lütfen, Irmak. Aydınlık yanımı alma benden, gitme."