Hiçliğin Uğruna

onu kara yatırdım ve üzerine bem beyaz ve bir o kadar soğuk olan karı atmaya başladım. tam bu sırada bileğimden tutup beni kendine çekti ve ne olduğunu anlamadan kendimi onun altında buldum. soğuk havadan dolayı sıcak nefesi buğulaşıp yüzüme çarpıyordu. içim gıdıklandı. saçlarımı tek eliyle geriye doğru atıp bana iyice yaklaştı. nefesini dudaklarımda hissedebiliyordum. gözlerimi dudaklarından ayırıp bana bakan gözleriyle buluşturdum. kahverengi... gözleri içimi ısıtırken çapkınca gülümsemeye başlayınca " ne var?" dedim. " kar tenine çok yakışıyor." dediğinde lanet olası yanaklarımın hafiften pembeleştiğine emindim. gözlerimi kırpıştırdığımda dudağıma küçük bir öpücük kondurup gülümsedi. gülüşü... hayat bulduğum dudakları...
"seninle ilgili çok planım var prenses." dedi ve hayat bulduğum dudaklarıyla beni tutkuyla öpmeye başladı....