ΡΟΜΑΝΤΙΚO ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΕΠΟΧΗΣ.
...Τις λαγόνες του σάρωναν κύματα έξαψης στη σκέψη της και μόνο. Ο φαλλός του σκληρός ασφυκτιούσε μέσα στο εφαρμοστό, δερμάτινο παντελόνι του. Ήθελε απεγνωσμένα να τον ανακουφίσει με το ερωτικό χάδι αυτής της όμορφης γυναίκας, που εξαιτίας της δεν μπορούσε πλέον να πλαγιάσει με καμία άλλη.
Αξιοθρήνητα αδύναμος, ανίκανος να ελέγξει τα ένστικτά του στάθηκε έξω από την πόρτα της. Μην πιστεύοντας και ο ίδιος στον εαυτό του, σήκωσε το δεξί του χέρι σε σχήμα γροθιάς και κτύπησε τρεις φορές πάνω στο ξύλο κάνοντας το μπρούτζινο ρόπτρο να αναπηδήσει. Αφουγκράστηκε, μα δεν ακούστηκε κανένας ήχος, ούτε βήματα να πλησιάζουν. Είδε το χέρι του να κτυπάει πιο δυνατά άλλες τρεις φορές την πόρτα. Το ένιωσε ξένο όχι δικό του. Η λογική του ωρυόταν να φύγει από εκεί, να περισώσει έστω ένα μικρό κομμάτι της αξιοπρέπειας του απέναντι σε εκείνην, γιατί ήδη ντρεπόταν για τον εαυτό του...
Οι ματιές τους συναντήθηκαν και η μια φυλάκισε την άλλη. και οι δυο είχαν μίσος στο βλέμμα τους άλλα και κάτι που κανείς από τους δυο δεν ήξερε η δεν παραδέχονταν.
- αυτή την κοπέλα. είπε στον ακόλουθο του
- κύριε δεν μπορεί να εννοείται ... πριν τελειώσει ο ακόλουθος τον διέκοψε παγερά
- αυτήν την κοπέλα, την θέλω και δεν με νοιάζει πως θα μου την φέρεις, μέχρι το βράδυ να είναι στο παλάτι αλλιώς αποχαιρετά το κεφάλι σου.
Μέτα από αυτό χτύπησε τα πλευρά του άλογου του και έφυγε καπλαντίζονταν για το παλάτι
όλοι ξέραν πως πότε κανείς δεν αρνιόνταν τίποτα στον σουλτάνο Ασλαν, και όσοι το έκαναν δεν υπάρχουν ποια σε αυτό τον κόσμο για να το πουν.
Από το μίσος γεννιέται αγάπη. Όμως η αγάπη μπορεί να σβήσει το παρελθόν?
Σε μια εποχή που δυο λαοί ζουν τόσο κοντά, μπορούν να συνυπάρξουν και οι καρδιές τους η, η συμβίωση τος θα φέρει την καταστροφή τους.