"ပျော်ရွှင်နေတဲ့ သူရဲကောင်းတစ်ယောက်ကို မင်းပြောစမ်း" "အမ် ငါမပြောနိုင်ဘူး" "ဟုတ်တယ် လူတစ်ယောက်ဟာ ပျော်ရွှင်မှုနဲ့ ကျော်ကြားခြင်းကို တပြိုင်နက်ထဲမရနိုင်ဘူးလေ" မျက်ခုံးကိုပင့်ကာကြည့်လိုက်သည်။ "ငါမင်းကို လှို့ဝှက်ချက်တစ်ခုပြောပြမယ်" "ပြောလေ" "ငါက အဲ့လိုဖြစ်လာမဲ့ ပထမဦးဆုံးလူတစ်ယောက်ဘဲ" ရာဇဝင်ထဲက ဆိုတဲ့အတိုင်း ဟိုးရှေးရှေးကို သွားကြတာပေါ့.. ကောင်းချီးတွေ နဲ့ပြည့်နှက်နေတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ အမြဲတမ်းလျစ်လျူရူခံ ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်၊ နွေးထွေးမှုကိုခံစားရတဲ့ လက်ကလေးကို စွန့်လွှတ်ဖို့ ဝန်လေးနေခဲ့တယ် ကံကြမ္မာက သူတို့ကို အမျိုးမျိုး လှည့်စားခဲ့တယ် အချိန်တွေလည်း ကုန်လွန်ခဲ့ပြီ အရာအားလုံးလဲ ပြီးဆုံးခဲပြီ