Benim hikeyesel yaşamım...
Henüz 2 yaşımdaydım ve piskolojik sorunlarım vardı biliyorum çok garip ama öyleydi.
Babam ve annem hep kavga ederlerdi ve onlar her kavga edişinde ben kendimi odaya kapatıyordum.
Bu 4 yaşıma kadar böyleydi hatta süpürge kavgası bile hatırlıyorum.Daha 4 yaşımda olmama rağmen odamda kendimle konuşuyordum ve diyordum ki 'sen bunları hak etmedin' sonra Allah'a şükür ediyordum ben iyiydim bazılarının babası hiç yoktu mesela annem babasını 3 veya 4 yaşında kaybetti ve okulda'da: 'benim babam orada yatıyor' diyerek mezarlığı gösteriyormuş.Yani anlayacağınız iyi bir hayatım var neyse konuya dönelim. Ben 4 yaşımdayken ayrıldılar ve babam babaanneme gitti mutluydum çünkü babaannemin evi evimize yakındı sonra akşama kadar gelmedi ve çaresizce yattım gece geleceğini umdum ama gelmedi ve bilmiyordum bir daha gelmiğeceğini bilseydim babaannem uçarak giderdim herhalde, ve sımsıkı sarılırdım.Sabah bi telefon geldi ve babam:
-Kızım ben İstanbul'a gidiyorum.
+Baba hayır, dedim ama ne fayda.Sonra duydum ki babam Antalya'ya gitmiş.Bana söylememişti
sanıyordum ki İstanbul'da benden bunları neden gizledi ve bana neden yalan söyledi her konuda istediklerimizi alabileceğimiz veya istediğimizi yapabileceğimiz ve en büyük yalanı 'MUTLU OLDUĞUMUZ' .Hepsi yalan ne herşeyi alabiliriz yada mutluyuz ama babamı seviyorum hayatımın aslına gelecek olursak 4. sınıfa kadar piskolojisi bozuk olan kız olarak geçirdim ve yaklaşık 7 yıldır Antalya'da
şuan 11 yaşındayım ve bu sefer geleceği hakkında yalanlar söylüyor!