Hissedilirse şiirler kazanılır ritimler....

**Anlık Sonsuzluklar**: Beni Bulduğun Yerde, Biraz Da Kendini Bulacaksın 🍒 Yeni bir kurguyla karşınızdayım, vişnelerim! 🍒✨ Bu kitabı yazarken, her kelimeyi, her dizeyi içimdeki duygularla yoğurdum. *Anlık Sonsuzluklar* aslında tam anlamıyla bu: bir anlık bir bakış, bir gülüş, bir fırtına, bir sessizlik... Hepsi bir arada, ama hepsi de ne kadar kısa! Bu şiirler, o kısa anların sonsuzluğa dönüşmesi gibi... Her bir satırda, bir şeyler kayboluyor, ama bir şeyler de yeniden doğuyor. Bunu yazarken kendimi buldum, belki siz de bulursunuz. Kim bilir, belki bir şiirde, bir dizede, kendinizi okurken gözlerinizde o parıltıyı görürsünüz. Bu kitap, duyguların en acı halini, en güzel anlarını ve belki de en karanlık düşüncelerini içeren bir yolculuk. Ve evet, bu yolculukta yalnız değilsiniz! 🍒 Burası, *Anlık Sonsuzluklar*'ın içinde kaybolmak için biçilmiş kaftan. Çünkü her sayfada, duyguların derinliklerine biraz daha iniyoruz, bir bakışla kayboluyoruz, sonra yeniden buluyoruz. Duygulara, hatıralara, anlara... Her şey bir arada, her şey bir an için. Hazır mısınız? Beni bulduğunuz her yerde, biraz da kendinizi bulacağınız bir yolculuğa çıkıyoruz. 🍒✨

💔

"Şiir, yazmaya değer en büyük mürekkeptir..." Şiirleri kendim yazıyorum, alıntı değildir! İyi okumalar...

Ben Desmina, Varlığı bile fark edilmeyen, sesi kalabalıkta kaybolan bir ruhum ben. Ve biliyorum ki, böyle hisseden tek ben değilim - sen de öylesin. Zamana sığmayan, devrine yabancı bir kalpte beklemekten yorulanlardanız senle ben. Yanlış zamanda geldik bu dünyaya; Yanlış devirde, yanlış insanların ortasında doğduk. Aradığımızı hiç bulamadık, Hak ettiğimiz değeri göremedik. Sevgiye aç kaldık; dokunulmamış bir kalbin, unutulmuş bir köşesindeyiz sanki. Ama işte, bu yüzden yazıyoruz. Kelimelere sığınıyoruz. Çünkü bazen bir dize, bir omuz gibi olur; bazen bir kelime, bir sarılmadan daha çok iyileştirir. Ben Desmina, yazdıkça var olan, sustukça kaybolan bir kadınım. Bu kitap - benim gibi hisseden herkesin sesi. Yalnızların, yanlış zamanda sevenlerin, anlaşılmadan yaşayanların kalbinde yankılanacak bir fısıltı bu. Belki de bu yüzden yazıyorum: Kendimi anlatmak için değil, birinin "ben de böyle hissediyorum" diyebilmesi için.

Her kelime bir iz, her mısra bir dokunuş... 'Kalemimden Dökülen İzler', duyguların kağıda aktığı, kalbin fısıldadığı sırların şiire dönüştüğü bir yolculuk. Okuyucu, satır aralarında kendi hislerini bulacak, bazen hüzünle, bazen umutla dolacak.

Sen bana böyle bakarken, Senden nefret etmem mümkün mü? Ben seni böyle severken, Benden gitmen mümkün mü? Peki ya ,senin gözlerin Benimde kalbim yalancıysa? Kim kayber? Ya da ne kazandık şimdi?

Her dizeyi kalbimin ritminden ödünç aldım. Belki sen de okurken kendi kalbini duyarsın.🤍

Cunzey, Mahzey, bu kadar

"Bu kitap, duyguların şiire dönüştüğü sessiz bir yolculuktur."