GÖZLERİN ARDINDAKİLER

Ben yıkım severdim. Perişan olmuş her şey, benim için vazgeçilmezdi. O gün intihara kalkışarak geldiğin acilde seni ilk karşıladığımda dayanılmaz bir çekim hissetmiştim. Seni ve senin hakkındaki tüm bilinmeyenleri kucaklamak için yanıp tutuşurken, yangının kalbimden başladığını fark edememiştim.

Kaan, acil tıp stajyeriydi. Nöbette olduğu bir gece değişik bir vakayla karşılaşmıştı. Kendini zehirledikten sonra ambulans çağırmış olan bu kızın, silinmiş geçmişi ve belirsiz geleceğiyle baş ederken bulacaktı kendini. Onu ilk gördüğünde anlamıştı. Kızın intihardan korkup pes etmediğini, daha karmaşık bir sisin içinde olduğunu hissetmişti. Mira ise hayatı üzerine oynadığı bu kumarla hayatını kazanma savaşına yeni başlamıştı.

"Sandığın kadar güçlü değilim. Yani, bana bakarken gözlerinde olan ifade kadar değilim. Bana enkaz dedin ama ben tahtadan yapılmış, yıllanmış bir kulübeyim. Ne başkasına, ne kendime hayrım var. Kendi savaşımı vermek dışında hiçbir amacım yok. Ben enkaz bile değilim. Yıkılsam, insanların yakmak için toplayacağı birkaç tahtadan ibaretim."