Άνεμος και σκόνη

Δεύτερο βιβλίο στη τριλογία του "Στάχτες και βροχή".

Αγάπη.
Ποτέ δε πίστευα,πως είναι αληθινή.Αλλά εκείνη τελικά με διάλεξε.Με έκανε να νιώσω ελεύθερη.Μου έδειξε όλα εκείνα που αρνιόμουν.Μου έδειξε τα αστέρια.Μια μέρα όμως,μου την ξερίζωσαν .Την έβγαλαν βίαια από μέσα μου.Με άφησαν να αιμμοραγώ.Το αίμα με το καιρό,από κόκκινο έγινε μαύρο.
Πηχτό.Δε κυλούσε πια.Μέσα στο σκοτάδι περιπλανιόμουν.Ζητώντας εκδίκηση.

Όταν δύο μάτια γαλάζια με κοίταξαν.
Λίγο φως ξεπήδησε μέσα στο σκοτάδι.
Εγώ όμως σφράγισα τη πόρτα του κελιού μου.Τη κλείδωσα χίλιες φορές με σκοπό να μην ανοίξει ξανά.
Η πόρτα όμως δεν έπαψε να χτυπά.
Ο χτύπος δυνάμωνε.Γινόταν επίμονος.

Ορφέας.Το γέλιο του.Τα αστεία του.
Η μυρωδιά από τα ζαχαρωτά.Η μανία του να με κατακτήσει.Άρχισαν να κάνουν ρωγμές παντού.Να με κάνουν να θέλω να ζήσω ξανά.Προσπαθώ να με πίσω για αυτό.Αλλά αρνούμαι να με απελευθερώσω.Γιατί φοβόμαι πως αν ανοίξω,θα τον κατασπαράξει το σκοτάδι μου.Και εγώ θα μείνω πείσω να αιμμοραγώ ξανά.Μέχρι το κορμί μου να μείνει κενό.Να χαθώ στο χρόνο.Ο άνεμος να με κάνει σκόνη.