VİSAL

ㅤㅤ

"Savaşlar başlar,savaşlar biter. İnsanlar doğar, insanlar ölür. Her şey gelir, her şey geçer." Konuşmakta zorlandığını hissederken gözünden akan yaşa mani olamadı.Doğması bile kendi seçimi değilken sanki her şeyin sorumlusu kendisiymiş gibi davranılmasından usanmıştı artık.Bedeni ayakta lakin ruhu çoktan toprağa gömülmüş bir kadındı. "Hiçbir zaman isyan etmedim hayata ama," Ve bir göz yaşı daha, hıçkırdı. Yıllardır ağlamak istemiş de hiç ağlayamamış gibi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. "Ben de yoruldum." Fısıltısını kimse duymazken herkes dehşet içerisinde elindeki silahı kalbine doğrultan kadına bakıyordu.

"Yapma,yapma,yapma..." Adamın acı dolu sesi ile başını salladı hızla olumsuzca "ağlama,sakın ağlama." Dedi hiddetle. Kimsenin ağlamaya hakkı yoktu. O seçimini yapmıştı yıllar önce şimdi pişman oluşu, hiçbiri şeyi değiştirmezdi.Geri gelmezdi geçmiş, geri gelmezdi kaybettiği kızı. "Özür dilerim." Fısıltısı ile adam acı içinde haykırırken, bir silah sesi duyuldu odanın içinde. Herkes dehşet içerisinde kadına bakarken, kadın hiç düşünmeden kalbine sıkmış hemen ardından bedeni bir çuval yığını gibi yere serilmişti.

Savaşlar başlar, savaşlar biter. İnsanlar doğar, insanlar ölür. Ve hayat böyle devam eder. 🕯️