Lavinia Çiçeği

Bir adım attı bana doğru. Sonra bir adım daha bir adım daha ve bir adım daha... O her adım atışında ben bir adım geri gidiyordum. Ama benim adımlarım küçücüktü. Onun kisi ise kocamandı. Öcüydü bu normaldi. En sonunda bana ulaştı. Yüzümü inceledi ve işaret parmağını çeneme koydu. Yüzümü ona bakmam için zorladı. O an tek derdim eve gitmekti. Ondan kaçıp kurtulmak istemiştim. Ama öcü buna izin vermemişti. Kaçmaya çalıştığımda beni yere atmıştı. Yerde kar vardı, hava soğuktu. Hava çok soğuktu. O bunu aldırmadan üstümdeki hevesle giydiğim montu çıkarmıştı. O an ne yaptığını anlayamamıştım. Sonradan anlamıştım o gece tecavüze uğradığımı... O gece kaderimin yazıldığını. Bulutlar sözünü tutmamıştı. Çünkü onlar biliyordu ne olacağını. Bulutlar sözünü tutmamıştı çünkü;onlara kızıp içeri girmemi istemişlerdi...