AÇMA VE ISPARTA EKMEĞİ

Elinde sigarası olan yaşlı amcaya baktım mesela, derdini sigarayla paylaşmak ister gibi uzun uzun çekiyordu nefesini içine, çocuğunun kaçmasını önlemek için elini sıkı sıkı tutan anneye baktım, oğluna kızsa da, kendi büyük atkısını onun boynuna sarmasından belliydi sevgisi, elele tutuşan iki gence baktım, siyah bir çift eldiveni iki kişi bölüşmüşler, çıplak kalan ellerini ise birbirine dolamışlardı. En sonda otobüs durağının camındaki kendi yansımama baktım. Hayatım ile bir problemim yoktu. Beni seven bir ailem, işim, başımı sokabildiğim bir evim vardı. Bu çağda bile yediğim önümde yemediğim arkamda olabiliyordu. Elbette bunlara şükrediyordum ama sol tarafımdaki eksikliği ne yazık ki hiç biri kapatamıyordu.

İki yıldır platonik olduğu adam karşı apartmanlarında otursada bir kez bile karşı karşıya gelmemişlerdi. Ta ki bir akşam ekmek almaya fırına gidene kadar. İkiside o gün kaderlerinin bir açma ve Isparta ekmeğiyle birbirine bağlandığından habersiz.