•Τριβή. Πρώτη φορά την άκουσα στη φυσική. Μετά από χρόνια την δημιούργησα με σένα•
Το κάθε ερέθισμα για εκείνους αποτελεί τέχνη. Με το πέρασμα του χρόνου έμαθαν να βλέπουν κάτι παραπάνω από το παρουσιαστικό. Τα μάτια τους ξεχώριζαν το διαφορετικό από απόσταση, χωρίς δυσκολία το αποτυπώνουν στη μνήμη τους και το αξιοποιούν σαν έμπνευση. Εκείνη λατρεύει την βροχή, ξέρει να την χρησιμοποιεί και ποτέ της δεν την αφήνει. Αυτός καίγεται από τον ήλιο, αφήνει τις ακτίνες του να ξανθίνουν τα μαλλιά του και όσο και να μην ωφελεί την δουλειά του, γνωρίζει πως να τον εκμεταλλεύεται. Δύο ψυχές που συναντήθηκαν σε μια άλλη ζωή και με θαυμασμό η μία για την άλλη, δημιούργησαν το απόλυτο.
•Αν υπήρχε κόσμος που να μην ζούσες εσύ, εγώ θα ήμουν νεκρός.
Αν η αγάπη έχει όρια, τότε εγώ δεν σε αγαπώ γιατί δεν έχω όρια.
Καταραμένη η νύχτα που γνώρισα την τέχνη, γιατί εσύ ήρθες μετά από αυτή και πάντα θα σε συγκρίνω με εκείνη.
Η καταστροφή που φέρνεις εσύ στη ζωή μου μοιάζει με φάρμακο, γιατί πριν σε γνωρίσω ζούσα μακριά σου , αυτό ήταν φαρμάκι .
Είσαι η πιο θαυμαστή μορφή τέχνης,ο όλεθρος•
" ΕΊΠΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΓΑΜΩΤΟ! ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ ΜΟΥ ΜΈΣΑ;ΓΙΑΤΊ ΜΕΝΕΙΣ;" φώναξε μέσα στο πρόσωπο μου και έκλε ισα τα μάτια μου.
Δεν θα φύγω.
Δεν θα φύγω αν δεν εξαφανίσω τους δαίμονες που τον περιτριγυριζουν.
"Εγ...εγ" ένας λυγμός ξέφυγε από το στόμα μου.
Συγκρατησου.
Μην κλάψεις.
"ΕΣΥ;ΕΣΥ ΤΙ;" με ρώτησε καθώς έξυσε νευρικά το κεφάλι του. Οι φλέβες στο κούτελο του πεταγονταν.
Με τρομάζει όταν είναι θυμωμενος.
Με τρομάζει πολύ.
"ΕΓΏ ΕΊΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΈΝΗ ΜΑΖΊ ΣΟΥ" ούρλιαξα. Εκείνος γούρλωσε τα μάτια του και γύρισε να με κοιτάξει.
Τα κατάφερες Αλεξ.
Κατάφερες να γίνει ότι μου είχες πει εκείνη την νύχτα.