This is a story of a girl who've been through a lot with her life. She's clumsy, stupid , noisy, pathetic and boyish but behind those negative side of her, she's kind and loving, she cares to anyone especially to those needy people na kahit pa siya ang mawalan ay ayos lang .. masayahin syang tao kahit anong problema man ang dumating, para sa kanya para lang syang naghuhugas ng tambak tambak na mga plato sa isang kainan and after that, may matatanggap siyang sweldo At isa lang ang nais nya sa buhay ang YUMAMAN !!
But everythings turns different when she met this very serious genius handsome guy, na ubod ng sungit napaka-selfish, napaka-tahimik at napaka-arte na daig pa ang babae sa sobrang arte
Panu kung pagsamahin ang isang maingay at isang tahimik na tao sa iisang bahay ? World War 3 na kaya? or something na nakakakiliiiig ?? well abangan na lang natin guys how will fate turns there lives into a magical story ...
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.