Gecenin sessizliği benim çığlığımdır. Onun o muhteşem karanlığına sahip siyah, aslında benim en renkli dünyamdır.
Siyahın içindeki tüm renkler gece olunca çıkar ortaya. Benim renklerim. Bütün hayallerim, hayatım. Gündüzleri saklanırlar. Çıkamazlar ortaya. Bir türlü çıkaaramıyorum gündüzleri onları ortaya. İstemediğim için çıkarmıyorum onları. Belki de biraz korktuğum içindir. Kaybetmek korkusu.
Gündüzün günışığı; benim karanlığım, bedenimin yaşayıp ruhumun ölü olduğu zamandır.
İşte belki de beni anlatan sadece bu cümledir.