Niedoopowiedzenia | sasunaru

*W trakcie poprawek*

I część

„Wyglądał jak bezbronne zwierze, szukające ucieczki. Całkiem tak jakby chciał pozbyć sie bólu.

Widziała w nim siebie, taki zagubiony, odrzucony, pozostawiony sam sobie, a przede wszystkim zawiedziony.

Poprawiła biały warkocz. Czarny płacz doskonale kontrastował z bielą na jej ciele, gdy w nocy przyglądała się bladej postaci.

Chciałaby powiedzieć, że jest jej żal chłopaka, tylko to nic by nie zmieniło.
Życie jest okrutne, dla niektórych mniej, dla niektórych bardziej, a punktem odniesienia jest przetrwanie, czyli coś czego go nauczy. W tym momencie oddaje mu cząstkę siebie, a on spłaci jej to w odpowiednim czasie.

-Do zobaczenia Zbawco, mam nadzieje, że mnie nie zawiedziesz.-„