The Losses Of The Past - JJK

"Baba onu görmek istiyorum, hadi gidelim" minik ellerim ile babamı dürtmüştüm "Babaa~ dondurmada yiyelim" başını iki yana sallamıştı "Hayır, kış ayındayız hasta olursun bebeğim." derin nefesler alan babama bakmış ve kemerimi çıkarıp ayağa kalkmıştım hızla kollarımı babamın boynuna dolamam ile sadece bir kaç saniye sürmüştü sağa sola çarpmam.Babam ise benim ismimi korku ile haykırmıştı "ELİNA!"

Nereden bilebilirdim ki bir sarılmanın babamı ölüme sürükleyeceğini...

"Gözlerini açabilirsin"gözlerimi açmam ile Jungkook ile göz göze gelmiştim,ona anlatırken gözlerimi kapadığımı ve ağladığımı fark etmemiştim.

"Sakin ol lütfen"arkasında ki koltuğa yaslanırken kahvelerini benden çekmemiş ve tavşan dişlerini göstererek gülümsemişti."İyi gidiyoruz,bu bir ayda bana alışıp bunları anlatman bir mucize ve emin ol o kaza senin suçun değil.Sonuçta eğer suçlu sensen bende suçlu oluyorum öyle değil mi?Benide görmeye geliyordun,hem babanın otopsi roporunda..."

Eline önünde ki dosyayı almıştı, "babamın otopsi roporu?" şaşkınca sorduğum soru ile gözlerini dosyadan ayırıp bana bakmıştı.

"Evet, sana söylemediler mi?" Gözleri merak ile bende dolaşırken yutkunmuştum,eğer söylemediler dersem söylemezdi "Sadece, hala kaldıramıyorum" mantıklı kelimeyi bulup söylemem ile eli elimi buldu,normalde çekerdim ama o öpüşmeden beri kalbim çok daha fazla hızlanıyor bu da ondan çekinmeme utanmama neden oluyordu, ama şimdi daha farklıydı korkuyordum da belki de babam ile ilgili olan o dosyadan kaynaklıdır.

"Önemli değil,zaten bunu atlatmak için buradasın,babanın ölümü senin yüzünden değil sadece artık bunu kabullen. Sonuçta sen o arabada olsan da olmasan da baban kalp krizi geçirecekdi..." korku dolu gözlerin onu bulması ile bilmediğimi anlaması saniyeler almış ve hemen ardından başını iki yana sallayıp bana eğilmişti.

Kalp krizi..