Ik keek om me heen. Niets! Waar kon hij toch zijn? Ik rende, of beter gezegd, stompelde verder. Het was donker en ik zag geen hand voor ogen. Het enige wat ik zag waren de donkere schimmen van de harde, kronkelende wortels die voor mijn voeten uit de grond staken. Ik had het warm en mijn zwarte, bezwete topje plakte tegen mijn lichaam. De geur van mos en vochtige bosgrond drong diep tot in mijn luchtwegen. Hoewel ik niets zag, kon ik een kreun, die diep vanuit mijn keel kwam, niet bedwingen. Het was geen kreun van angst of verdriet, maar van vreugde. Ik voelde me blij. Eindelijk was ik waar ik hoorde...
dit is een verhaal met HEEL veel smut. dus als je onder de 14 bent tyf op!
er kan met ziektes gescholden worden. dus vieze sletjes zijn jullie er klaar voor? OPEN DIT BOEK NOUUUUUU!!!!!