karaktersizleşme

istemek ya da isteyememek, konuşmak ya da konuşamamak, sevmek ya da sevememek vb kavramları düşünebilmek tamamen karmaşık duygular içerisinde bulunmakla doğru orantıda ilerlediği düşünüldüğünde tek bir sonuca varıyoruz. Mahalle veya toplum baskısı diye adlandırdığım gereksiz kavramlar var. Bu kavramlar doğrultusunda yaşamak zorunda bırakılan insanlar karakterlerinden , benliklerinden uzaklaştıkları gözlemleniyor. Bu kavramların bize kattığı maskeler daha sonra bizim karakterimiz haline gelmesi aşırı derecede insanlık ayıbıdır. Bizlerde bunu kabullenmiş durumunda bırakılıyoruz. Bu insanlık ayıbına boyun eğiyoruz ve aykırı bir ses çıkana kadar koyun gibi güdülmeyi kabulleniyoruz. Aykırı ses neden biz olmayalım? Neden toplumu bilinçlerdirme çabasına ilk ismini kazıyabilen biz olmayalım? 'Mış' gibi yapmak hangimizi iyi hissettirir? İyi'miş' gibi yapmak, kötüy'müş' gibi yapmak, mutluy'muş' gibi yapmak ya da seviyor'muş gibi yapmak hangimizi iyi hissettirir? Her birimiz özgür birer bireyleriz. İstediğimizi yapabilmekte , istediğimizi söyleyebilmekte özgürüz. Tel amacımızın kendimiz olabilmek diye düşünüldüğünde ise yaşadığımız çevrenin daha da yaşanılabilir hale gelmesi kaçınılmaz bir gerçektir.