SUSKUN

Bu hayatta eksikliğe yer yoktu. Acımasızdı ve can yakıyordu.

Konuşamıyordum ama aynı zamanda yaşamıyordum da.

"Bu haksızlık!" Diye bağırdım zihnimin en diplerinde. Yanaklarımdan süzülen yaşlar bana eşlik ederken, her taraf zihnimin aksine sessizdi. Bağırıyordum ama kimse duymuyordu. Ağlıyordum, kimse görmüyordu.

Artık yaşamak istediğimden bile emin değildim. Her an kendimi buradan atabilirmiş gibiydim.

Bir hıçkırık kaçtı boğazımdan. Bir rüzgar esti ve çok sevdiğim saçlarımı savurdu.

O an belki biri doğdu, belki de öldü. Bilmiyordum. Tek bildiğim sonu gelmeyen bir boşlukta öylece sallandığımdı.