PATRONUM

Elimdeki küçük koli ve omuzumdaki çanta biraz ağır geldi sanki.Ama aslında ağır olan onlar değil.Serra'nın yanında bile dökemediğim gözyaşlarım, içimdeki toz bulutuna karışıp beni daha da karambole sürüklüyor.Aslında doğduğumdan beri o toz bulutu içimde.Ve kinâyeli bir gülüşle insanların canımı acıtmasını istiyor.Ama o toz bulutuna istediği şeyi vermeyeceğim.Artık o toz bulutu içimdeki acıdan beslenemiyecek.Çünkü artık ben insanları üzeceğim.Bu konu hakkında ne fikrim ne de tecrübem olmasa bile pes etmeden SAVAŞACAĞIM...

Patronum hikayesi VII. bölümden alıntı