- Reads 117
- Votes 8
- Parts 1
Ongoing, First published Feb 15, 2015
Araba evimin önünde durduğunda Kaan kapımı açmak için dışarıya çıktı. Ona fırsat vermeden dışarın çıkınca suratıma şaşkın şaşkın bakıp “ Ben de kapını açmaya geliyordum.” Diye mırıldandı kısık bir ses ile. “Kaan benim kapımı sen açma olur mu? Kendimi özürlü gibi hissediyorum.” Kafasını eğip kısık bir kahkaha attığında etrafıma bakındım. Onu bu halde gören biri olsaydı kolaylıkla aşık olabilirdi. Neyse ki etrafta kimse yoktu. Bir an sessizlikten sonra o ‘ Kızı eve bıraktıktan sonra öpüşme’ klişesini yaşayacağımızı anladım. Fakat hadi ama… Bu çok klişeydi. Bizim hikayemiz hiçbir zaman klişe olmadı ve şimdi de olmayacak diyerek hafif parmak ucumda yükselip Kaan’ı alnından öptüm. Yüzüne bakarsam güleceğimi bildiğim için hiç bakmadan evime doğru yürüdüm ciddi bir ifade ile. Fakat bu ifadeyi sadece birkaç saniye yüzümde tutabilmiş olacağım ki daha bahçe kapısından girer girmez kahkahayı bastım. İşte bu hiç KLİŞE değildiAll Rights Reserved
Table of contents
1 part
Sign up to add Bana İsim Söyle to your library and receive updates
or
You may also like
You may also like
