S I N I R

İnsan yok olmak istemiyor . İnsan yaşadığı yerlerin de yok olmasını istemiyor . Bunu yirmi yıldır kuşbakışı gördüğüm kırmızı çatıya bakarken sesli sesli mırıldanmıştım bir gün.

İçinde yirmi üç yıl yaşadığım bu kenti, kent merkezinden bu yana her birkaç yılda bir , biri ötekini örterek yükselen gökdelenlere karşı kendini hâla koruyup sürdürebilen beton üstü genişliğin ötesindeki ufuk çizgisine bakarken de .

Özellikle ufuk çizgisine bakarken bazı çok aydınlık sabahlarda bir yarım ay çizerek ansızın ortaya çıkıveren tepelerle sınırlı ufuk...

Pussuz yaz gecelerinde kentin üstünü örten neşeli ışık benekleri , uzak yıldızlar.

Bütün bunlar bana yıllarca küçük özgürlük duyguları bağışlayıp durdular.