Omnes

W kółko raz po raz ciągle w miejscu spędzam dni, nienawiść męczy mnie od agonii dawno już mnie mdli. Powoli gubię się serce gdzieś ucieka mi. W kieszeni tylko nóż i ból co ze mnie drwi. Czy powie kto to ja? Kiedy ja niepewność ta, niszczy myśli me nie uwolnię się. Prześlizguje się przez ciemności wiecznej drzwi, znów czuje pychę tą i lud co ze mnie drwi. Udowodnię jeszcze im kto władcą jest, kogo słuchać rada, kogo wielbić wypada. Obiecuje Wam wy istoty marne wy, że spalę wszystkich Was i zasieje nowy świat.
Czy nadejdzie kiedyś świt?
Czy noc nie pokona mnie?
Czy dla takich marnych dusz miejsce w świetle znajdzie się?
Czy to boli?
Czy to źle?
Ja mam zostać?
Czy mam biec?
Nie pamiętam chyba nic....
Czy widziałem?
Czy też nie?
Czy mi rękę podasz swą?
Czy pokażesz gdzie mam iść?
Czy mi zdradzisz imię swe?
Czy mi powiesz kim jestem?
Czemu blaskiem słońce jest?
Czemu ciemnością księżyc się zwie?
Czemu ziemia twarda jest?
Czy ty słuchasz?
Czy też nie?
Czy do przodu mogę przejść?
Jak zrozumieć ich?
Czy się da?
Czy mi bóg raczyć jeszcze trochę życia dać?
Czemu tamten umiera?
A ten zły zostaję?
Czy mi powiesz czy bóstwo istnieje?
Czy to tylko kłamstwo matki?
Czemu oni inni są?
Czy ja także jestem nim?
Czy ma droga to jest to?
Czy nie jestem innym kimś?