Aniden çalılıkların arasından fırlayan başka bir sokak çocuğu, arkadan saldırıp elindeki bıçağı, olanca gücüyle babasının sırtının ortasına saplayıvermişti. Gözleri korkudan büyüyen çocuk, babasının birkaç saniye kadar ayakta sallanıp, cansız bir şekilde yüzükoyun yere kapaklandığını, sol elinin karnının altında kalıp, sağ elinin de başının üzerinden bir yere ulaşmak ister gibi ileriye doğru uzanıp, avucunun yavaşça kapandığını, sol dizinin mekanik bir şekilde yukarıya çekildiğini, birkaç kıpırdanmadan sonra hareketsiz kaldığını, korku filmi izler gibi izlemişti. Bu korkunç izler, öylece belleğine kazınmıştı.
İnsan ne dilediğine dikkat etmeli, zira kalbinden geçen iyi ya da kötü hiçbir dilek gerçekleşmeden peşini bırakmaz, derler.
Ben, ölüm diledim.
Bir ölümle başladı her şey.
Bir başka ölüm onu izledi.
Ve bir diğeri...