"Gözde Tekin bu arada. Tanıştığımıza memnun oldum salaklar"
Değişim, diye bir şey var ve bana olan da oydu. Hayatım, ölümle değişmişti, ideallerime ve hayallerime artık farklı bakış açısından bakıyordum.
Samet'e gelirsek, ona veda bile etmeden değiştiğim için bana kızgındı, beni odasında iyice azarlamıştı.
İlk başta onu tanıyamamıştım fakat o beni tanıdığında yıllarca tuttuğu gözyaşlarını serbest bırakmıştı.
--
Belkiler, her zaman var olmuştur hayatımızda. Belki anlarım, belki kalırım, belki unuturum, belki sever, belki gitmez, belki bu sefer olur, belki başarırım...
Umut, dediğimiz küçücük duygu, kalp ile beyin arasında bir seçim yapmaya zorluyor seni.
Peki sen?
Kalp ve beyin arasında kaldığında yaptığın seçimler geleceğini belirler.
Peki sen ne yapacaksın? Neyi seçeceksin?
Belki gelecekte karşılaşırız, ne dersin?
---
Genç kurgu ama aynı zamanda bol aksiyonlu bir kitap olacak. Umarım ki beğenirsiniz, beğenirim. Umarım ki fark edilir 😶
Kapı çaldığında sofraya son tabakları yerleştirmekle meşguldum. Gülsüm teyze eli hamurlu olduğu için kapıyı açmamı istediğinde kapıya ilerledim.
Kapıyı açtığında uzun boylu sayılabilecek, üstünde jandarma forması olan, dik duruşlu ve oldukça sert mizaçlı bir adam karşıladı beni. Kim olduğuna dair en ufak bir fikrim yoktu. Sert bakışları bir an gözlerime değsede hemen çevirdi bakışlarını önüne.
"Buyrun?" dedim çekingen bir sesle.
Bakışları yerdeyken, "Sen kimsin?" diye sorduğunda, yanıtladım.
"Feyza ben. Yeni kiracı."
"İyi, hayırlı olsun," dedi tekdüze bir sesle.
"Sağolunda, siz kimsiniz?" diye sormayı akıl ettim sonunda.
"Bende Eyüp, ev sahibi. Şu an sizin durduğunuz dairede yaşıyorum."
Harika, adamı kendi evine almak yerine hesap mı soruyordum cidden!