NEFHA

Seviyordu adam. Öyle bir seviyordu ki. O ela hareler aklından çıkmıyordu. Herşey gidiyordu. Ama o gitmiyordu. Canını verirdi bir gülüşüne.

Sevemiyordu kadın. Yanında bir başkası varken nasıl sevsin ki? Aşkın anlamını bile bilmeyen bir kadın nasıl sevsin?
Ama unutamıyordu. Varlığını inkar edemiyordu. Nasıl etsin ki?
Bir çift yeşil göz..
İsmi gibiydi. Cenneti taşıyordu. İnceydi, nazikti.
Ama aralarında bir ip vardı. Ve o ipin ucunu onlar tutmuyordu.

Bir fısıltı duyuldu.

"Bu sizin felaketiniz olur!"